10.1.1 อินฺทกสุตฺต
235.
1451
เอวํ เม สุตํ— เอกํ สมยํ ภควา ราชคเห วิหรติ อินฺทกูเฏ ปพฺพเต, อินฺทกสฺส ยกฺขสฺส ภวเน. อถ โข อินฺทโก ยกฺโข เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ คาถาย อชฺฌภาสิ—
1452
“รูปํ น ชีวนฺติ วทนฺติ พุทฺธา,
กถํ นฺวยํ วินฺทติมํ สรีรํ;
กุตสฺส อฏฺฐียกปิณฺฑเมติ,
กถํ นฺวยํ สชฺชติ คพฺภรสฺมินฺ”ติ.
1453
“ปฐมํ กลลํ โหติ,
กลลา โหติ อพฺพุทํ;
อพฺพุทา ชายเต เปสิ,
เปสิ นิพฺพตฺตตี ฆโน;
ฆนา ปสาขา ชายนฺติ,
เกสา โลมา นขาปิ จ.
1454
ยญฺจสฺส ภุญฺชตี มาตา,
อนฺนํ ปานญฺจ โภชนํ;
เตน โส ตตฺถ ยาเปติ,
มาตุกุจฺฉิคโต นโร”ติ.