10.1.7 ปุนพฺพสุสุตฺต
เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเม. เตน โข ปน สมเยน ภควา ภิกฺขู นิพฺพานปฏิสํยุตฺตาย ธมฺมิยา กถาย สนฺทเสฺสติ สมาทเปติ สมุตฺเตเชติ สมฺปหํเสติ. เต จ ภิกฺขู อฏฺฐิํ กตฺวา มนสิ กตฺวา สพฺพเจตสา สมนฺนาหริตฺวา โอหิตโสตา ธมฺมํ สุณนฺติ. อถ โข ปุนพฺพสุมาตา ยกฺขินี ปุตฺตเก เอวํ โตเสสิ—
“ตุณฺหี อุตฺตริเก โหหิ,
ตุณฺหี โหหิ ปุนพฺพสุ;
ยาวาหํ พุทฺธเสฏฺฐสฺส,
ธมฺมํ โสสฺสามิ สตฺถุโน.
นิพฺพานํ ภควา อาห,
สพฺพคนฺถปฺปโมจนํ;
อติเวลา จ เม โหติ,
อสฺมิํ ธมฺเม ปิยายนา.
ปิโย โลเก สโก ปุตฺโต,
ปิโย โลเก สโก ปติ;
ตโต ปิยตรา มยฺหํ,
อสฺส ธมฺมสฺส มคฺคนา.
น หิ ปุตฺโต ปติ วาปิ,
ปิโย ทุกฺขา ปโมจเย;
ยถา สทฺธมฺมสฺสวนํ,
ทุกฺขา โมเจติ ปาณินํ.
โลเก ทุกฺขปเรตสฺมิํ,
ชรามรณสํยุเต;
ชรามรณโมกฺขาย,
ยํ ธมฺมํ อภิสมฺพุธํ;
ตํ ธมฺมํ โสตุมิจฺฉามิ,
ตุณฺหี โหหิ ปุนพฺพสู”ติ.
“อมฺมา น พฺยาหริสฺสามิ,
ตุณฺหีภูตายมุตฺตรา;
ธมฺมเมว นิสาเมหิ,
สทฺธมฺมสฺสวนํ สุขํ;
สทฺธมฺมสฺส อนญฺญาย,
อมฺมา ทุกฺขํ จรามเส.
เอส เทวมนุสฺสานํ,
สมฺมูฬฺหานํ ปภงฺกโร;
พุทฺโธ อนฺติมสารีโร,
ธมฺมํ เทเสติ จกฺขุมา”ติ.
“สาธุ โข ปณฺฑิโต นาม,
ปุตฺโต ชาโต อุเรสโย;
ปุตฺโต เม พุทฺธเสฏฺฐสฺส,
ธมฺมํ สุทฺธํ ปิยายติ.
ปุนพฺพสุ สุขี โหหิ,
อชฺชาหมฺหิ สมุคฺคตา;
ทิฏฺฐานิ อริยสจฺจานิ,
อุตฺตราปิ สุณาตุ เม”ติ._