10.1.9 ปฐมสุกฺกาสุตฺต
243.
1505
เอกํ สมยํ ภควา ราชคเห วิหรติ เวฬุวเน กลนฺทกนิวาเป. เตน โข ปน สมเยน สุกฺกา ภิกฺขุนี มหติยา ปริสาย ปริวุตา ธมฺมํ เทเสติ. อถ โข สุกฺกาย ภิกฺขุนิยา อภิปฺปสนฺโน ยกฺโข ราชคเห รถิกาย รถิกํ สิงฺฆาฏเกน สิงฺฆาฏกํ อุปสงฺกมิตฺวา ตายํ เวลายํ อิมา คาถาโย อภาสิ—
1506
“กิํ เม กตา ราชคเห มนุสฺสา,
มธุปีตาว เสยเร;
เย สุกฺกํ น ปยิรุปาสนฺติ,
เทเสนฺติํ อมตํ ปทํ.
1507
ตญฺจ ปน อปฺปฏิวานียํ,
อเสจนกโมชวํ;
ปิวนฺติ มญฺเญ สปฺปญฺญา,
วลาหกมิว ปนฺถคู”ติ.