11.1.4 เวปจิตฺติสุตฺต
สาวตฺถินิทานํ. “ภูตปุพฺพํ, ภิกฺขเว, เทวาสุรสงฺคาโม สมุปพฺยูโฬฺห อโหสิ. อถ โข, ภิกฺขเว, เวปจิตฺติ อสุรินฺโท อสุเร อามนฺเตสิ— ‘สเจ, มาริสา, เทวานํ อสุรสงฺคาเม สมุปพฺยูเฬฺห อสุรา ชิเนยฺยุํ เทวา ปราชิเนยฺยุํ, เยน นํ สกฺกํ เทวานมินฺทํ กณฺฐปญฺจเมหิ พนฺธเนหิ พนฺธิตฺวา มม สนฺติเก อาเนยฺยาถ อสุรปุรนฺ’ติ. สกฺโกปิ โข, ภิกฺขเว, เทวานมินฺโท เทเว ตาวติํเส อามนฺเตสิ— ‘สเจ, มาริสา, เทวานํ อสุรสงฺคาเม สมุปพฺยูเฬฺห เทวา ชิเนยฺยุํ อสุรา ปราชิเนยฺยุํ, เยน นํ เวปจิตฺติํ อสุรินฺทํ กณฺฐปญฺจเมหิ พนฺธเนหิ พนฺธิตฺวา มม สนฺติเก อาเนยฺยาถ สุธมฺมสภนฺ’ติ. ตสฺมิํ โข ปน, ภิกฺขเว, สงฺคาเม เทวา ชินิํสุ, อสุรา ปราชินิํสุ. อถ โข, ภิกฺขเว, เทวา ตาวติํสา เวปจิตฺติํ อสุรินฺทํ กณฺฐปญฺจเมหิ พนฺธเนหิ พนฺธิตฺวา สกฺกสฺส เทวานมินฺทสฺส สนฺติเก อาเนสุํ สุธมฺมสภํ. ตตฺร สุทํ, ภิกฺขเว, เวปจิตฺติ อสุรินฺโท กณฺฐปญฺจเมหิ พนฺธเนหิ พทฺโธ สกฺกํ เทวานมินฺทํ สุธมฺมสภํ ปวิสนฺตญฺจ นิกฺขมนฺตญฺจ อสพฺภาหิ ผรุสาหิ วาจาหิ อกฺโกสติ ปริภาสติ. อถ โข, ภิกฺขเว, มาตลิ สงฺคาหโก สกฺกํ เทวานมินฺทํ คาถาหิ อชฺฌภาสิ—
‘ภยา นุ มฆวา สกฺก,
ทุพฺพลฺยา โน ติติกฺขสิ;
สุณนฺโต ผรุสํ วาจํ,
สมฺมุขา เวปจิตฺติโน’ติ.
‘นาหํ ภยา น ทุพฺพลฺยา,
ขมามิ เวปจิตฺติโน;
กถญฺหิ มาทิโส วิญฺญู,
พาเลน ปฏิสํยุเช’ติ.
‘ภิโยฺย พาลา ปภิชฺเชยฺยุํ,
โน จสฺส ปฏิเสธโก;
ตสฺมา ภุเสน ทณฺเฑน,
ธีโร พาลํ นิเสธเย’ติ.
‘เอตเทว อหํ มญฺเญ,
พาลสฺส ปฏิเสธนํ;
ปรํ สงฺกุปิตํ ญตฺวา,
โย สโต อุปสมฺมตี’ติ.
‘เอตเทว ติติกฺขาย,
วชฺชํ ปสฺสามิ วาสว;
ยทา นํ มญฺญติ พาโล,
ภยา มฺยายํ ติติกฺขติ;
อชฺฌารุหติ ทุมฺเมโธ,
โคว ภิโยฺย ปลายินนฺ’ติ.
‘กามํ มญฺญตุ วา มา วา,
ภยา มฺยายํ ติติกฺขติ;
สทตฺถปรมา อตฺถา,
ขนฺตฺยา ภิโยฺย น วิชฺชติ.
โย หเว พลวา สนฺโต,
ทุพฺพลสฺส ติติกฺขติ;
ตมาหุ ปรมํ ขนฺติํ,
นิจฺจํ ขมติ ทุพฺพโล.
อพลํ ตํ พลํ อาหุ,
ยสฺส พาลพลํ พลํ;
พลสฺส ธมฺมคุตฺตสฺส,
ปฏิวตฺตา น วิชฺชติ.
ตเสฺสว เตน ปาปิโย,
โย กุทฺธํ ปฏิกุชฺฌติ;
กุทฺธํ อปฺปฏิกุชฺฌนฺโต,
สงฺคามํ เชติ ทุชฺชยํ.
อุภินฺนมตฺถํ จรติ,_
อตฺตโน จ ปรสฺส จ;
ปรํ สงฺกุปิตํ ญตฺวา,
โย สโต อุปสมฺมติ.
อุภินฺนํ ติกิจฺฉนฺตานํ,_
อตฺตโน จ ปรสฺส จ;
ชนา มญฺญนฺติ พาโลติ,
เย ธมฺมสฺส อโกวิทา’ติ.
โส หิ นาม, ภิกฺขเว, สกฺโก เทวานมินฺโท สกํ ปุญฺญผลํ อุปชีวมาโน เทวานํ ตาวติํสานํ อิสฺสริยาธิปจฺจํ รชฺชํ กาเรนฺโต ขนฺติโสรจฺจสฺส วณฺณวาที ภวิสฺสติ. อิธ โข ตํ, ภิกฺขเว, โสเภถ ยํ ตุมฺเห เอวํ สฺวากฺขาเต ธมฺมวินเย ปพฺพชิตา สมานา ขมา จ ภเวยฺยาถ โสรตา จา”ติ.