11.1.5 สุภาสิตชยสุตฺต
สาวตฺถินิทานํ. “ภูตปุพฺพํ, ภิกฺขเว, เทวาสุรสงฺคาโม สมุปพฺยูโฬฺห อโหสิ. อถ โข, ภิกฺขเว, เวปจิตฺติ อสุรินฺโท สกฺกํ เทวานมินฺทํ เอตทโวจ— ‘โหตุ, เทวานมินฺท, สุภาสิเตน ชโย’ติ. ‘โหตุ, เวปจิตฺติ, สุภาสิเตน ชโย’ติ. อถ โข, ภิกฺขเว, เทวา จ อสุรา จ ปาริสชฺเช ฐเปสุํ— ‘อิเม โน สุภาสิตทุพฺภาสิตํ อาชานิสฺสนฺตี’ติ. อถ โข, ภิกฺขเว, เวปจิตฺติ อสุรินฺโท สกฺกํ เทวานมินฺทํ เอตทโวจ— ‘ภณ, เทวานมินฺท, คาถนฺ’ติ. เอวํ วุตฺเต, ภิกฺขเว, สกฺโก เทวานมินฺโท เวปจิตฺติํ อสุรินฺทํ เอตทโวจ— ‘ตุมฺเห เขฺวตฺถ, เวปจิตฺติ, ปุพฺพเทวา. ภณ, เวปจิตฺติ, คาถนฺ’ติ. เอวํ วุตฺเต, ภิกฺขเว, เวปจิตฺติ อสุรินฺโท อิมํ คาถํ อภาสิ—
‘ภิโยฺย พาลา ปภิชฺเชยฺยุํ,
โน จสฺส ปฏิเสธโก;
ตสฺมา ภุเสน ทณฺเฑน,
ธีโร พาลํ นิเสธเย’ติ.
ภาสิตาย โข ปน, ภิกฺขเว, เวปจิตฺตินา อสุรินฺเทน คาถาย อสุรา อนุโมทิํสุ, เทวา ตุณฺหี อเหสุํ. อถ โข, ภิกฺขเว, เวปจิตฺติ อสุรินฺโท สกฺกํ เทวานมินฺทํ เอตทโวจ— ‘ภณ, เทวานมินฺท, คาถนฺ’ติ. เอวํ วุตฺเต, ภิกฺขเว, สกฺโก เทวานมินฺโท อิมํ คาถํ อภาสิ—
‘เอตเทว อหํ มญฺเญ,
พาลสฺส ปฏิเสธนํ;
ปรํ สงฺกุปิตํ ญตฺวา,
โย สโต อุปสมฺมตี’ติ.
ภาสิตาย โข ปน, ภิกฺขเว, สกฺเกน เทวานมินฺเทน คาถาย, เทวา อนุโมทิํสุ, อสุรา ตุณฺหี อเหสุํ. อถ โข, ภิกฺขเว, สกฺโก เทวานมินฺโท เวปจิตฺติํ อสุรินฺทํ เอตทโวจ— ‘ภณ, เวปจิตฺติ, คาถนฺ’ติ. เอวํ วุตฺเต, ภิกฺขเว, เวปจิตฺติ อสุรินฺโท อิมํ คาถํ อภาสิ—
‘เอตเทว ติติกฺขาย,
วชฺชํ ปสฺสามิ วาสว;
ยทา นํ มญฺญติ พาโล,
ภยา มฺยายํ ติติกฺขติ;
อชฺฌารุหติ ทุมฺเมโธ,
โคว ภิโยฺย ปลายินนฺ’ติ.
ภาสิตาย โข ปน, ภิกฺขเว, เวปจิตฺตินา อสุรินฺเทน คาถาย อสุรา อนุโมทิํสุ, เทวา ตุณฺหี อเหสุํ. อถ โข, ภิกฺขเว, เวปจิตฺติ อสุรินฺโท สกฺกํ เทวานมินฺทํ เอตทโวจ— ‘ภณ, เทวานมินฺท, คาถนฺ’ติ. เอวํ วุตฺเต, ภิกฺขเว, สกฺโก เทวานมินฺโท อิมา คาถาโย อภาสิ—
‘กามํ มญฺญตุ วา มา วา,
ภยา มฺยายํ ติติกฺขติ;
สทตฺถปรมา อตฺถา,
ขนฺตฺยา ภิโยฺย น วิชฺชติ.
โย หเว พลวา สนฺโต,
ทุพฺพลสฺส ติติกฺขติ;
ตมาหุ ปรมํ ขนฺติํ,
นิจฺจํ ขมติ ทุพฺพโล.
อพลํ ตํ พลํ อาหุ,
ยสฺส พาลพลํ พลํ;
พลสฺส ธมฺมคุตฺตสฺส,
ปฏิวตฺตา น วิชฺชติ.
ตเสฺสว เตน ปาปิโย,
โย กุทฺธํ ปฏิกุชฺฌติ;
กุทฺธํ อปฺปฏิกุชฺฌนฺโต,
สงฺคามํ เชติ ทุชฺชยํ.
อุภินฺนมตฺถํ จรติ,_
อตฺตโน จ ปรสฺส จ;
ปรํ สงฺกุปิตํ ญตฺวา,
โย สโต อุปสมฺมติ.
อุภินฺนํ ติกิจฺฉนฺตานํ,_
อตฺตโน จ ปรสฺส จ;
ชนา มญฺญนฺติ พาโลติ,
เย ธมฺมสฺส อโกวิทา’ติ.
ภาสิตาสุ โข ปน, ภิกฺขเว, สกฺเกน เทวานมินฺเทน คาถาสุ, เทวา อนุโมทิํสุ, อสุรา ตุณฺหี อเหสุํ. อถ โข, ภิกฺขเว, เทวานญฺจ อสุรานญฺจ ปาริสชฺชา เอตทโวจุํ— ‘ภาสิตา โข เวปจิตฺตินา อสุรินฺเทน คาถาโย. ตา จ โข สทณฺฑาวจรา สสตฺถาวจรา, อิติ ภณฺฑนํ อิติ วิคฺคโห อิติ กลโห. ภาสิตา โข สกฺเกน เทวานมินฺเทน คาถาโย. ตา จ โข อทณฺฑาวจรา อสตฺถาวจรา, อิติ อภณฺฑนํ อิติ อวิคฺคโห อิติ อกลโห. สกฺกสฺส เทวานมินฺทสฺส สุภาสิเตน ชโย’ติ. อิติ โข, ภิกฺขเว, สกฺกสฺส เทวานมินฺทสฺส สุภาสิเตน ชโย อโหสี”ติ.