11.1.6 กุลาวกสุตฺต
252.
1588
สาวตฺถิยํ. “ภูตปุพฺพํ, ภิกฺขเว, เทวาสุรสงฺคาโม สมุปพฺยูโฬฺห อโหสิ. ตสฺมิํ โข ปน, ภิกฺขเว, สงฺคาเม อสุรา ชินิํสุ, เทวา ปราชินิํสุ. ปราชิตา จ โข, ภิกฺขเว, เทวา อปายํเสฺวว อุตฺตเรนมุขา, อภิยํเสฺวว เน อสุรา. อถ โข, ภิกฺขเว, สกฺโก เทวานมินฺโท มาตลิ สงฺคาหกํ คาถาย อชฺฌภาสิ—
1589
‘กุลาวกา มาตลิ สิมฺพลิสฺมิํ,
อีสามุเขน ปริวชฺชยสฺสุ;
กามํ จชาม อสุเรสุ ปาณํ,
มายิเม ทิชา วิกุลาวกา อเหสุนฺ’ติ.
1590
‘เอวํ, ภทฺทนฺตวา’ติ โข, ภิกฺขเว, มาตลิ สงฺคาหโก สกฺกสฺส เทวานมินฺทสฺส ปฏิสฺสุตฺวา สหสฺสยุตฺตํ อาชญฺญรถํ ปจฺจุทาวตฺเตสิ. อถ โข, ภิกฺขเว, อสุรานํ เอตทโหสิ— ‘ปจฺจุทาวตฺโต โข ทานิ สกฺกสฺส เทวานมินฺทสฺส สหสฺสยุตฺโต อาชญฺญรโถ. ทุติยมฺปิ โข เทวา อสุเรหิ สงฺคาเมสฺสนฺตี’ติ ภีตา อสุรปุรเมว ปาวิสิํสุ. อิติ โข, ภิกฺขเว, สกฺกสฺส เทวานมินฺทสฺส ธมฺเมน ชโย อโหสี”ติ.