11.1.7 นทุพฺภิยสุตฺต
253.
1591
สาวตฺถิยํ. “ภูตปุพฺพํ, ภิกฺขเว, สกฺกสฺส เทวานมินฺทสฺส รโหคตสฺส ปฏิสลฺลีนสฺส เอวํ เจตโส ปริวิตกฺโก อุทปาทิ— ‘โยปิ เม อสฺส สุปจฺจตฺถิโก ตสฺสปาหํ น ทุพฺเภยฺยนฺ’ติ. อถ โข, ภิกฺขเว, เวปจิตฺติ อสุรินฺโท สกฺกสฺส เทวานมินฺทสฺส เจตสา เจโตปริวิตกฺกมญฺญาย เยน สกฺโก เทวานมินฺโท เตนุปสงฺกมิ. อทฺทสา โข, ภิกฺขเว, สกฺโก เทวานมินฺโท เวปจิตฺติํ อสุรินฺทํ ทูรโตว อาคจฺฉนฺตํ. ทิสฺวาน เวปจิตฺติํ อสุรินฺทํ เอตทโวจ— ‘ติฏฺฐ, เวปจิตฺติ, คหิโตสี’ติ.
1592
‘ยเทว เต, มาริส, ปุพฺเพ จิตฺตํ, ตเทว ตฺวํ มา ปชหาสี’ติ.
1593
‘สปสฺสุ จ เม, เวปจิตฺติ, อทุพฺภายา’ติ.
1594
‘ยํ มุสา ภณโต ปาปํ,
ยํ ปาปํ อริยูปวาทิโน;
มิตฺตทฺทุโน จ ยํ ปาปํ,
ยํ ปาปํ อกตญฺญุโน;
ตเมว ปาปํ ผุสตุ,
โย เต ทุพฺเภ สุชมฺปตี’”ติ.