11.1.8 เวโรจนอสุรินฺทสุตฺต
254.
1595
สาวตฺถิยํ เชตวเน. เตน โข ปน สมเยน ภควา ทิวาวิหารคโต โหติ ปฏิสลฺลีโน. อถ โข สกฺโก จ เทวานมินฺโท เวโรจโน จ อสุรินฺโท เยน ภควา เตนุปสงฺกมิํสุ; อุปสงฺกมิตฺวา ปจฺเจกํ ทฺวารพาหํ นิสฺสาย อฏฺฐํสุ. อถ โข เวโรจโน อสุรินฺโท ภควโต สนฺติเก อิมํ คาถํ อภาสิ—
1596
“วายเมเถว ปุริโส,
ยาว อตฺถสฺส นิปฺผทา;
นิปฺผนฺนโสภโน อตฺโถ,
เวโรจนวโจ อิทนฺ”ติ.
1597
“วายเมเถว ปุริโส,
ยาว อตฺถสฺส นิปฺผทา;
นิปฺผนฺนโสภโน อตฺโถ,
ขนฺตฺยา ภิโยฺย น วิชฺชตี”ติ.
1598
“สพฺเพ สตฺตา อตฺถชาตา,
ตตฺถ ตตฺถ ยถารหํ;
สํโยคปรมา เตฺวว,
สมฺโภคา สพฺพปาณินํ;
นิปฺผนฺนโสภโน อตฺโถ,
เวโรจนวโจ อิทนฺ”ติ.
1599
“สพฺเพ สตฺตา อตฺถชาตา,
ตตฺถ ตตฺถ ยถารหํ;
สํโยคปรมา เตฺวว,
สมฺโภคา สพฺพปาณินํ;
นิปฺผนฺนโสภโน อตฺโถ,
ขนฺตฺยา ภิโยฺย น วิชฺชตี”ติ.