11.3.3 สมฺพริมายาสุตฺต
269.
1691
สาวตฺถิยํ …เป… ภควา เอตทโวจ— “ภูตปุพฺพํ, ภิกฺขเว, เวปจิตฺติ อสุรินฺโท อาพาธิโก อโหสิ ทุกฺขิโต พาฬฺหคิลาโน. อถ โข, ภิกฺขเว, สกฺโก เทวานมินฺโท เยน เวปจิตฺติ อสุรินฺโท เตนุปสงฺกมิ คิลานปุจฺฉโก. อทฺทสา โข, ภิกฺขเว, เวปจิตฺติ อสุรินฺโท สกฺกํ เทวานมินฺทํ ทูรโตว อาคจฺฉนฺตํ. ทิสฺวาน สกฺกํ เทวานมินฺทํ เอตทโวจ— ‘ติกิจฺฉ มํ, เทวานมินฺทา’ติ. ‘วาเจหิ มํ, เวปจิตฺติ, สมฺพริมายนฺ’ติ. ‘น ตาวาหํ วาเจมิ, ยาวาหํ, มาริส, อสุเร ปฏิปุจฺฉามี’ติ. อถ โข, ภิกฺขเว, เวปจิตฺติ อสุรินฺโท อสุเร ปฏิปุจฺฉิ— ‘วาเจมหํ, มาริสา, สกฺกํ เทวานมินฺทํ สมฺพริมายนฺ’ติ? ‘มา โข ตฺวํ, มาริส, วาเจสิ สกฺกํ เทวานมินฺทํ สมฺพริมายนฺ’ติ. อถ โข, ภิกฺขเว, เวปจิตฺติ อสุรินฺโท สกฺกํ เทวานมินฺทํ คาถาย อชฺฌภาสิ—
1692
‘มายาวี มฆวา สกฺก,
เทวราช สุชมฺปติ;
อุเปติ นิรยํ โฆรํ,_
สมฺพโรว สตํ สมนฺ’”ติ.