11.3.5 อกฺโกธสุตฺต
271.
1697
เอวํ เม สุตํ— เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเม. ตตฺร โข ภควา ภิกฺขู …เป… ภควา เอตทโวจ— “ภูตปุพฺพํ, ภิกฺขเว, สกฺโก เทวานมินฺโท สุธมฺมายํ สภายํ เทเว ตาวติํเส อนุนยมาโน ตายํ เวลายํ อิมํ คาถํ อภาสิ—
1698
‘มา โว โกโธ อชฺฌภวิ,
มา จ กุชฺฌิตฺถ กุชฺฌตํ;
อกฺโกโธ อวิหิํสา จ,
อริเยสุ จ ปฏิปทา;
อถ ปาปชนํ โกโธ,
ปพฺพโตวาภิมทฺทตี’”ติ.
1699
ตติโย วคฺโค.
1700
ตสฺสุทฺทานํ
1701
เฉตฺวา ทุพฺพณฺณิย มายา,
อจฺจเยน อโกธโน;
เทสิตํ พุทฺธเสฏฺเฐน,
อิทญฺหิ สกฺกปญฺจกนฺติ._
1702
สกฺกสํยุตฺตํ สมตฺตํ.
1703
สคาถาวคฺโค ปฐโม.
1704
ตสฺสุทฺทานํ
1705
เทวตา เทวปุตฺโต จ,
ราชา มาโร จ ภิกฺขุนี;
พฺรหฺมา พฺราหฺมณ วงฺคีโส,
วนยกฺเขน วาสโวติ.
1706
สคาถาวคฺคสํยุตฺตปาฬิ นิฏฺฐิตา.