2.1.1 ปฐมกสฺสปสุตฺต
82.
371
เอวํ เม สุตํ— เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเม. อถ โข กสฺสโป เทวปุตฺโต อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺโณ เกวลกปฺปํ เชตวนํ โอภาเสตฺวา เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิ. เอกมนฺตํ ฐิโต โข กสฺสโป เทวปุตฺโต ภควนฺตํ เอตทโวจ— “ภิกฺขุํ ภควา ปกาเสสิ, โน จ ภิกฺขุโน อนุสาสนฺ”ติ. “เตน หิ, กสฺสป, ตญฺเญเวตฺถ ปฏิภาตู”ติ.
372
“สุภาสิตสฺส สิกฺเขถ,
สมณูปาสนสฺส จ;
เอกาสนสฺส จ รโห,
จิตฺตวูปสมสฺส จา”ติ.
373
อิทมโวจ กสฺสโป เทวปุตฺโต; สมนุญฺโญ สตฺถา อโหสิ. อถ โข กสฺสโป เทวปุตฺโต “สมนุญฺโญ เม สตฺถา”ติ ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา ปทกฺขิณํ กตฺวา ตตฺเถวนฺตรธายีติ.