2.1.3 มาฆสุตฺต
84.
376
สาวตฺถินิทานํ. อถ โข มาโฆ เทวปุตฺโต อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺโณ เกวลกปฺปํ เชตวนํ โอภาเสตฺวา เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิ. เอกมนฺตํ ฐิโต โข มาโฆ เทวปุตฺโต ภควนฺตํ คาถาย อชฺฌภาสิ—
377
“กิํสุ เฉตฺวา สุขํ เสติ,
กิํสุ เฉตฺวา น โสจติ;
กิสฺสสฺสุ เอกธมฺมสฺส,
วธํ โรเจสิ โคตมา”ติ.
378
“โกธํ เฉตฺวา สุขํ เสติ,
โกธํ เฉตฺวา น โสจติ;
โกธสฺส วิสมูลสฺส,
มธุรคฺคสฺส วตฺรภู;
วธํ อริยา ปสํสนฺติ,
ตญฺหิ เฉตฺวา น โสจตี”ติ.