2.1.7 ปญฺจาลจณฺฑสุตฺต
88.
395
สาวตฺถินิทานํ. เอกมนฺตํ ฐิโต โข ปญฺจาลจณฺโฑ เทวปุตฺโต ภควโต สนฺติเก อิมํ คาถํ อภาสิ—
396
“สมฺพาเธ วต โอกาสํ,
อวินฺทิ ภูริเมธโส;
โย ฌานมพุชฺฌิ พุทฺโธ,
ปฏิลีนนิสโภ มุนี”ติ.
397
“สมฺพาเธ วาปิ วินฺทนฺติ, (ปญฺจาลจณฺฑาติ ภควา)
ธมฺมํ นิพฺพานปตฺติยา;
เย สติํ ปจฺจลตฺถํสุ,
สมฺมา เต สุสมาหิตา”ติ.