2.1.9 จนฺทิมสุตฺต
สาวตฺถินิทานํ. เตน โข ปน สมเยน จนฺทิมา เทวปุตฺโต ราหุนา อสุรินฺเทน คหิโต โหติ. อถ โข จนฺทิมา เทวปุตฺโต ภควนฺตํ อนุสฺสรมาโน ตายํ เวลายํ อิมํ คาถํ อภาสิ—
“นโม เต พุทฺธ วีรตฺถุ,
วิปฺปมุตฺโตสิ สพฺพธิ;
สมฺพาธปฏิปนฺโนสฺมิ,
ตสฺส เม สรณํ ภวา”ติ.
อถ โข ภควา จนฺทิมํ เทวปุตฺตํ อารพฺภ ราหุํ อสุรินฺทํ คาถาย อชฺฌภาสิ—
“ตถาคตํ อรหนฺตํ,
จนฺทิมา สรณํ คโต;
ราหุ จนฺทํ ปมุญฺจสฺสุ,
พุทฺธา โลกานุกมฺปกา”ติ.
อถ โข ราหุ อสุรินฺโท จนฺทิมํ เทวปุตฺตํ มุญฺจิตฺวา ตรมานรูโป เยน เวปจิตฺติ อสุรินฺโท เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา สํวิคฺโค โลมหฏฺฐชาโต เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิ. เอกมนฺตํ ฐิตํ โข ราหุํ อสุรินฺทํ เวปจิตฺติ อสุรินฺโท คาถาย อชฺฌภาสิ—
“กิํ นุ สนฺตรมาโนว,
ราหุ จนฺทํ ปมุญฺจสิ;
สํวิคฺครูโป อาคมฺม,
กิํ นุ ภีโตว ติฏฺฐสี”ติ.
“สตฺตธา เม ผเล มุทฺธา,
ชีวนฺโต น สุขํ ลเภ;
พุทฺธคาถาภิคีโตมฺหิ,
โน เจ มุญฺเจยฺย จนฺทิมนฺ”ติ.