7.2.10 ภิกฺขกสุตฺต

สคาถาวคฺคสํยุตฺตปาฬิ›7 พฺราหฺมณสํยุตฺต›7.2 อุปาสกวคฺค›7.2.10 ภิกฺขกสุตฺต

206.

1285

สาวตฺถินิทานํ. อถ โข ภิกฺขโก พฺราหฺมโณ เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควตา สทฺธิํ สมฺโมทิ. สมฺโมทนียํ กถํ สารณียํ วีติสาเรตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิ. เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข ภิกฺขโก พฺราหฺมโณ ภควนฺตํ เอตทโวจ—  “อหมฺปิ โข, โภ โคตม, ภิกฺขโก, ภวมฺปิ ภิกฺขโก, อิธ โน กิํ นานากรณนฺ”ติ?

1286

“น เตน ภิกฺขโก โหติ,
ยาวตา ภิกฺขเต ปเร;
วิสฺสํ ธมฺมํ สมาทาย,
ภิกฺขุ โหติ น ตาวตา.

1287

โยธ ปุญฺญญฺจ ปาปญฺจ,
พาหิตฺวา พฺรหฺมจริยํ;
สงฺขาย โลเก จรติ,
ส เว ภิกฺขูติ วุจฺจตี”ติ.

1288

เอวํ วุตฺเต, ภิกฺขโก พฺราหฺมโณ ภควนฺตํ เอตทโวจ—  “อภิกฺกนฺตํ, โภ โคตม, อภิกฺกนฺตํ, โภ โคตม …เป…  อุปาสกํ มํ ภวํ โคตโม ธาเรตุ อชฺชตคฺเค ปาณุเปตํ สรณํ คตนฺ”ติ.