7.2.3 เทวหิตสุตฺต
สาวตฺถินิทานํ. เตน โข ปน สมเยน ภควา วาเตหาพาธิโก โหติ; อายสฺมา จ อุปวาโณ ภควโต อุปฏฺฐาโก โหติ. อถ โข ภควา อายสฺมนฺตํ อุปวาณํ อามนฺเตสิ— “อิงฺฆ เม ตฺวํ, อุปวาณ, อุโณฺหทกํ ชานาหี”ติ. “เอวํ, ภนฺเต”ติ โข อายสฺมา อุปวาโณ ภควโต ปฏิสฺสุตฺวา นิวาเสตฺวา ปตฺตจีวรมาทาย เยน เทวหิตสฺส พฺราหฺมณสฺส นิเวสนํ เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ตุณฺหีภูโต เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิ. อทฺทสา โข เทวหิโต พฺราหฺมโณ อายสฺมนฺตํ อุปวาณํ ตุณฺหีภูตํ เอกมนฺตํ ฐิตํ. ทิสฺวาน อายสฺมนฺตํ อุปวาณํ คาถาย อชฺฌภาสิ—
“ตุณฺหีภูโต ภวํ ติฏฺฐํ,
มุณฺโฑ สงฺฆาฏิปารุโต;
กิํ ปตฺถยาโน กิํ เอสํ,
กิํ นุ ยาจิตุมาคโต”ติ.
“อรหํ สุคโต โลเก,
วาเตหาพาธิโก มุนิ;
สเจ อุโณฺหทกํ อตฺถิ,
มุนิโน เทหิ พฺราหฺมณ.
ปูชิโต ปูชเนยฺยานํ,
สกฺกเรยฺยาน สกฺกโต;
อปจิโต อปเจยฺยานํ,
ตสฺส อิจฺฉามิ หาตเว”ติ.
อถ โข เทวหิโต พฺราหฺมโณ อุโณฺหทกสฺส กาชํ ปุริเสน คาหาเปตฺวา ผาณิตสฺส จ ปุฏํ อายสฺมโต อุปวาณสฺส ปาทาสิ. อถ โข อายสฺมา อุปวาโณ เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อุโณฺหทเกน นฺหาเปตฺวา อุโณฺหทเกน ผาณิตํ อาโลเลตฺวา ภควโต ปาทาสิ. อถ โข ภควโต อาพาโธ ปฏิปฺปสฺสมฺภิ.
อถ โข เทวหิโต พฺราหฺมโณ เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควตา สทฺธิํ สมฺโมทิ. สมฺโมทนียํ กถํ สารณียํ วีติสาเรตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิ. เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข เทวหิโต พฺราหฺมโณ ภควนฺตํ คาถาย อชฺฌภาสิ—
“กตฺถ ทชฺชา เทยฺยธมฺมํ,
กตฺถ ทินฺนํ มหปฺผลํ;
กถญฺหิ ยชมานสฺส,
กถํ อิชฺฌติ ทกฺขิณา”ติ.
“ปุพฺเพนิวาสํ โย เวที,
สคฺคาปายญฺจ ปสฺสติ;
อโถ ชาติกฺขยํ ปตฺโต,
อภิญฺญาโวสิโต มุนิ.
เอตฺถ ทชฺชา เทยฺยธมฺมํ,
เอตฺถ ทินฺนํ มหปฺผลํ;
เอวญฺหิ ยชมานสฺส,
เอวํ อิชฺฌติ ทกฺขิณา”ติ.
เอวํ วุตฺเต, เทวหิโต พฺราหฺมโณ ภควนฺตํ เอตทโวจ— “อภิกฺกนฺตํ, โภ โคตม …เป… อุปาสกํ มํ ภวํ โคตโม ธาเรตุ อชฺชตคฺเค ปาณุเปตํ สรณํ คตนฺ”ติ.