7.2.6 ปจฺจนีกสุตฺต
202.
1267
สาวตฺถินิทานํ. เตน โข ปน สมเยน ปจฺจนีกสาโต นาม พฺราหฺมโณ สาวตฺถิยํ ปฏิวสติ. อถ โข ปจฺจนีกสาตสฺส พฺราหฺมณสฺส เอตทโหสิ— “ยนฺนูนาหํ เยน สมโณ โคตโม เตนุปสงฺกเมยฺยํ. ยํ ยเทว สมโณ โคตโม ภาสิสฺสติ ตํ ตเทวสฺสาหํ ปจฺจนีกาสฺสนฺ”ติ. เตน โข ปน สมเยน ภควา อพฺโภกาเส จงฺกมติ. อถ โข ปจฺจนีกสาโต พฺราหฺมโณ เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ จงฺกมนฺตํ เอตทโวจ— “ภณ สมณธมฺมนฺ”ติ.
1268
“น ปจฺจนีกสาเตน,
สุวิชานํ สุภาสิตํ;
อุปกฺกิลิฏฺฐจิตฺเตน,_
สารมฺภพหุเลน จ.
1269
โย จ วิเนยฺย สารมฺภํ,
อปฺปสาทญฺจ เจตโส;
อาฆาตํ ปฏินิสฺสชฺช,
ส เว ชญฺญา สุภาสิตนฺ”ติ.
1270
เอวํ วุตฺเต, ปจฺจนีกสาโต พฺราหฺมโณ ภควนฺตํ เอตทโวจ— “อภิกฺกนฺตํ, โภ โคตม, อภิกฺกนฺตํ, โภ โคตม …เป… อุปาสกํ มํ ภวํ โคตโม ธาเรตุ อชฺชตคฺเค ปาณุเปตํ สรณํ คตนฺ”ติ.