7.2.7 นวกมฺมิกสุตฺต
เอกํ สมยํ ภควา โกสเลสุ วิหรติ อญฺญตรสฺมิํ วนสณฺเฑ. เตน โข ปน สมเยน นวกมฺมิกภารทฺวาโช พฺราหฺมโณ ตสฺมิํ วนสณฺเฑ กมฺมนฺตํ การาเปติ. อทฺทสา โข นวกมฺมิกภารทฺวาโช พฺราหฺมโณ ภควนฺตํ อญฺญตรสฺมิํ สาลรุกฺขมูเล นิสินฺนํ ปลฺลงฺกํ อาภุชิตฺวา อุชุํ กายํ ปณิธาย ปริมุขํ สติํ อุปฏฺฐเปตฺวา. ทิสฺวานสฺส เอตทโหสิ— “อหํ โข อิมสฺมิํ วนสณฺเฑ กมฺมนฺตํ การาเปนฺโต รมามิ. อยํ สมโณ โคตโม กิํ การาเปนฺโต รมตี”ติ? อถ โข นวกมฺมิกภารทฺวาโช พฺราหฺมโณ เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ. อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ คาถาย อชฺฌภาสิ—
“เก นุ กมฺมนฺตา กรียนฺติ,
ภิกฺขุ สาลวเน ตว;
ยเทกโก อรญฺญสฺมิํ,
รติํ วินฺทติ โคตโม”ติ.
“น เม วนสฺมิํ กรณียมตฺถิ,
อุจฺฉินฺนมูลํ เม วนํ วิสูกํ;_
สฺวาหํ วเน นิพฺพนโถ วิสโลฺล,
เอโก รเม อรติํ วิปฺปหายา”ติ.
เอวํ วุตฺเต, นวกมฺมิกภารทฺวาโช พฺราหฺมโณ ภควนฺตํ เอตทโวจ— “อภิกฺกนฺตํ, โภ โคตม …เป… อุปาสกํ มํ ภวํ โคตโม ธาเรตุ อชฺชตคฺเค ปาณุเปตํ สรณํ คตนฺ”ติ.