1.1.6 ปฐมอญฺญตรภิกฺขุสุตฺต
6.
33
สาวตฺถินิทานํ. อถ โข อญฺญตโร ภิกฺขุ เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ …เป… เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข โส ภิกฺขุ ภควนฺตํ เอตทโวจ— “‘พฺรหฺมจริยํ, พฺรหฺมจริยนฺ’ติ, ภนฺเต, วุจฺจติ. กตมํ นุ โข, ภนฺเต, พฺรหฺมจริยํ, กตมํ พฺรหฺมจริยปริโยสานนฺ”ติ?
34
“อยเมว โข, ภิกฺขุ, อริโย อฏฺฐงฺคิโก มคฺโค พฺรหฺมจริยํ, เสยฺยถิทํ— สมฺมาทิฏฺฐิ …เป… สมฺมาสมาธิ. โย โข, ภิกฺขุ, ราคกฺขโย โทสกฺขโย โมหกฺขโย— อิทํ พฺรหฺมจริยปริโยสานนฺ”ติ.
35
ฉฏฺฐํ.