1.2.10 ตติยกุกฺกุฏารามสุตฺต
ปาฏลิปุตฺตนิทานํ. “‘พฺรหฺมจริยํ, พฺรหฺมจริยนฺ’ติ, อาวุโส อานนฺท, วุจฺจติ. กตมํ นุ โข, อาวุโส, พฺรหฺมจริยํ, กตโม พฺรหฺมจารี, กตมํ พฺรหฺมจริยปริโยสานนฺ”ติ? “สาธุ สาธุ, อาวุโส ภทฺท. ภทฺทโก โข เต, อาวุโส ภทฺท, อุมฺมงฺโค, ภทฺทกํ ปฏิภานํ, กลฺยาณี ปริปุจฺฉา. เอวญฺหิ ตฺวํ, อาวุโส ภทฺท, ปุจฺฉสิ— ‘พฺรหฺมจริยํ, พฺรหฺมจริยนฺติ, อาวุโส อานนฺท, วุจฺจติ. กตมํ นุ โข, อาวุโส, พฺรหฺมจริยํ, กตโม พฺรหฺมจารี, กตมํ พฺรหฺมจริยปริโยสานนฺ’”ติ? “เอวมาวุโส”ติ. “อยเมว โข, อาวุโส, อริโย อฏฺฐงฺคิโก มคฺโค พฺรหฺมจริยํ, เสยฺยถิทํ— สมฺมาทิฏฺฐิ …เป… สมฺมาสมาธิ. โย โข, อาวุโส, อิมินา อริเยน อฏฺฐงฺคิเกน มคฺเคน สมนฺนาคโต— อยํ วุจฺจติ พฺรหฺมจารี. โย โข, อาวุโส, ราคกฺขโย โทสกฺขโย โมหกฺขโย— อิทํ พฺรหฺมจริยปริโยสานนฺ”ติ.
ทสมํ.
ตีณิ สุตฺตนฺตานิ เอกนิทานานิ.
วิหารวคฺโค ทุติโย.
ตสฺสุทฺทานํ
ทฺเว วิหารา จ เสกฺโข จ,
อุปฺปาทา อปเร ทุเว;_
ปริสุทฺเธน ทฺเว วุตฺตา,
กุกฺกุฏาราเมน ตโยติ.