1.2.9 ทุติยกุกฺกุฏารามสุตฺต
19.
81
ปาฏลิปุตฺตนิทานํ. “‘พฺรหฺมจริยํ, พฺรหฺมจริยนฺ’ติ, อาวุโส อานนฺท, วุจฺจติ. กตมํ นุ โข, อาวุโส, พฺรหฺมจริยํ, กตมํ พฺรหฺมจริยปริโยสานนฺ”ติ? “สาธุ สาธุ, อาวุโส ภทฺท. ภทฺทโก โข เต, อาวุโส ภทฺท, อุมฺมงฺโค, ภทฺทกํ ปฏิภานํ, กลฺยาณี ปริปุจฺฉา. เอวญฺหิ ตฺวํ, อาวุโส ภทฺท, ปุจฺฉสิ— ‘พฺรหฺมจริยํ, พฺรหฺมจริยนฺติ, อาวุโส อานนฺท, วุจฺจติ. กตมํ นุ โข, อาวุโส, พฺรหฺมจริยํ, กตมํ พฺรหฺมจริยปริโยสานนฺ’”ติ? “เอวมาวุโส”ติ. “อยเมว โข, อาวุโส, อริโย อฏฺฐงฺคิโก มคฺโค พฺรหฺมจริยํ, เสยฺยถิทํ— สมฺมาทิฏฺฐิ …เป… สมฺมาสมาธิ. โย โข, อาวุโส, ราคกฺขโย โทสกฺขโย โมหกฺขโย— อิทํ พฺรหฺมจริยปริโยสานนฺ”ติ.
82
นวมํ.