1.4.2 ทุติยปฏิปตฺติสุตฺต
32.
119
สาวตฺถินิทานํ. “มิจฺฉาปฏิปนฺนญฺจ โว, ภิกฺขเว, เทเสสฺสามิ, สมฺมาปฏิปนฺนญฺจ. ตํ สุณาถ. กตโม จ, ภิกฺขเว, มิจฺฉาปฏิปนฺโน? อิธ, ภิกฺขเว, เอกจฺโจ มิจฺฉาทิฏฺฐิโก โหติ …เป… มิจฺฉาสมาธิ— อยํ วุจฺจติ, ภิกฺขเว, มิจฺฉาปฏิปนฺโน. กตโม จ, ภิกฺขเว, สมฺมาปฏิปนฺโน? อิธ, ภิกฺขเว, เอกจฺโจ สมฺมาทิฏฺฐิโก โหติ …เป… สมฺมาสมาธิ— อยํ วุจฺจติ, ภิกฺขเว, สมฺมาปฏิปนฺโน”ติ.
120
ทุติยํ.