1.4.4 ปารงฺคมสุตฺต
34.
123
สาวตฺถินิทานํ. “อฏฺฐิเม, ภิกฺขเว, ธมฺมา ภาวิตา พหุลีกตา อปารา ปารํ คมนาย สํวตฺตนฺติ. กตเม อฏฺฐ? เสยฺยถิทํ— สมฺมาทิฏฺฐิ …เป… สมฺมาสมาธิ. อิเม โข, ภิกฺขเว, อฏฺฐ ธมฺมา ภาวิตา พหุลีกตา อปารา ปารํ คมนาย สํวตฺตนฺตี”ติ.
124
อิทมโวจ ภควา. อิทํ วตฺวาน สุคโต อถาปรํ เอตทโวจ สตฺถา—
125
“อปฺปกา เต มนุเสฺสสุ,
เย ชนา ปารคามิโน;
อถายํ อิตรา ปชา,
ตีรเมวานุธาวติ.
126
เย จ โข สมฺมทกฺขาเต,
ธมฺเม ธมฺมานุวตฺติโน;
เต ชนา ปารเมสฺสนฺติ,
มจฺจุเธยฺยํ สุทุตฺตรํ.
127
กณฺหํ ธมฺมํ วิปฺปหาย,
สุกฺกํ ภาเวถ ปณฺฑิโต;
โอกา อโนกมาคมฺม,
วิเวเก ยตฺถ ทูรมํ.
128
ตตฺราภิรติมิจฺเฉยฺย,
หิตฺวา กาเม อกิญฺจโน;
ปริโยทเปยฺย อตฺตานํ,
จิตฺตเกฺลเสหิ ปณฺฑิโต.
129
เยสํ สมฺโพธิยงฺเคสุ,
สมฺมา จิตฺตํ สุภาวิตํ;
อาทานปฏินิสฺสคฺเค,
อนุปาทาย เย รตา;
ขีณาสวา ชุติมนฺโต,
เต โลเก ปรินิพฺพุตา”ติ.
130
จตุตฺถํ.