1.4.7 ปฐมพฺรหฺมญฺญสุตฺต
37.
135
สาวตฺถินิทานํ. “พฺรหฺมญฺญญฺจ โว, ภิกฺขเว, เทเสสฺสามิ, พฺรหฺมญฺญผลานิ จ. ตํ สุณาถ. กตมญฺจ โข, ภิกฺขเว, พฺรหฺมญฺญํ? อยเมว อริโย อฏฺฐงฺคิโก มคฺโค, เสยฺยถิทํ— สมฺมาทิฏฺฐิ …เป… สมฺมาสมาธิ. อิทํ วุจฺจติ, ภิกฺขเว, พฺรหฺมญฺญํ. กตมานิ จ, ภิกฺขเว, พฺรหฺมญฺญผลานิ? โสตาปตฺติผลํ, สกทาคามิผลํ, อนาคามิผลํ, อรหตฺตผลํ— อิมานิ วุจฺจนฺติ, ภิกฺขเว, พฺรหฺมญฺญผลานี”ติ.
136
สตฺตมํ.