1.52 อรหนฺตฆาตกวตฺถุ
114.
488
เตน โข ปน สมเยน สมฺพหุลา ภิกฺขู สาเกตา สาวตฺถิํ อทฺธานมคฺคปฺปฏิปนฺนา โหนฺติ. อนฺตรามคฺเค โจรา นิกฺขมิตฺวา เอกจฺเจ ภิกฺขู อจฺฉินฺทิํสุ, เอกจฺเจ ภิกฺขู หนิํสุ. สาวตฺถิยา ราชภฏา นิกฺขมิตฺวา เอกจฺเจ โจเร อคฺคเหสุํ, เอกจฺเจ โจรา ปลายิํสุ. เย เต ปลายิํสุ เต ภิกฺขูสุ ปพฺพชิํสุ, เย เต คหิตา เต วธาย โอนิยฺยนฺติ. อทฺทสํสุ โข เต ปลายิตฺวา ปพฺพชิตา เต โจเร วธาย โอนิยฺยมาเน, ทิสฺวาน เอวมาหํสุ— “สาธุ โข มยํ ปลายิมฺหา, สจา จ มยํ คเยฺหยฺยาม, มยมฺปิ เอวเมว หญฺเญยฺยามา”ติ. ภิกฺขู เอวมาหํสุ— “กิํ ปน ตุมฺเห, อาวุโส, อกตฺถา”ติ? อถ โข เต ปพฺพชิตา ภิกฺขูนํ เอตมตฺถํ อาโรเจสุํ. ภิกฺขู ภควโต เอตมตฺถํ อาโรเจสุํ. “อรหนฺโต เอเต, ภิกฺขเว, ภิกฺขู. อรหนฺตฆาตโก, ภิกฺขเว, อนุปสมฺปนฺโน น อุปสมฺปาเทตพฺโพ, อุปสมฺปนฺโน นาเสตพฺโพ”ติ. (7)