10.7 โอสารณานุชานน
อถ โข ตสฺส อุกฺขิตฺตกสฺส ภิกฺขุโน ธมฺมญฺจ วินยญฺจ ปจฺจเวกฺขนฺตสฺส เอตทโหสิ— “อาปตฺติ เอสา, เนสา อนาปตฺติ. อาปนฺโนมฺหิ, นมฺหิ อนาปนฺโน. อุกฺขิตฺโตมฺหิ, นมฺหิ อนุกฺขิตฺโต. ธมฺมิเกนมฺหิ กมฺเมน อุกฺขิตฺโต อกุปฺเปน ฐานารเหนา”ติ. อถ โข โส อุกฺขิตฺตโก ภิกฺขุ เยน อุกฺขิตฺตานุวตฺตกา ภิกฺขู เตนุปสงฺกมิ, อุปสงฺกมิตฺวา อุกฺขิตฺตานุวตฺตเก ภิกฺขู เอตทโวจ— “อาปตฺติ เอสา, อาวุโส; เนสา อนาปตฺติ. อาปนฺโนมฺหิ, นมฺหิ อนาปนฺโน. อุกฺขิตฺโตมฺหิ, นมฺหิ อนุกฺขิตฺโต. ธมฺมิเกนมฺหิ กมฺเมน อุกฺขิตฺโต อกุปฺเปน ฐานารเหน. เอถ มํ อายสฺมนฺโต โอสาเรถา”ติ. อถ โข เต อุกฺขิตฺตานุวตฺตกา ภิกฺขู ตํ อุกฺขิตฺตกํ ภิกฺขุํ อาทาย เยน ภควา เตนุปสงฺกมิํสุ, อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิํสุ. เอกมนฺตํ นิสินฺนา โข เต ภิกฺขู ภควนฺตํ เอตทโวจุํ— “อยํ, ภนฺเต, อุกฺขิตฺตโก ภิกฺขุ เอวมาห— ‘อาปตฺติ เอสา, อาวุโส; เนสา อนาปตฺติ. อาปนฺโนมฺหิ, นมฺหิ อนาปนฺโน. อุกฺขิตฺโตมฺหิ, นมฺหิ อนุกฺขิตฺโต. ธมฺมิเกนมฺหิ กมฺเมน อุกฺขิตฺโต อกุปฺเปน ฐานารเหน. เอถ มํ อายสฺมนฺโต โอสาเรถา’ติ. กถํ นุ โข, ภนฺเต, ปฏิปชฺชิตพฺพนฺ”ติ? “อาปตฺติ เอสา, ภิกฺขเว; เนสา อนาปตฺติ. อาปนฺโน เอโส ภิกฺขุ, เนโส ภิกฺขุ อนาปนฺโน. อุกฺขิตฺโต เอโส ภิกฺขุ, เนโส ภิกฺขุ อนุกฺขิตฺโต. ธมฺมิเกน กมฺเมน อุกฺขิตฺโต อกุปฺเปน ฐานารเหน. ยโต จ โข โส, ภิกฺขเว, ภิกฺขุ อาปนฺโน จ อุกฺขิตฺโต จ ปสฺสติ จ, เตน หิ, ภิกฺขเว, ตํ ภิกฺขุํ โอสาเรถา”ติ.